ظهور کن بریده ام

چتر چنار بسته شد!

پرنده پر کشید و رفت...

به چشمک ستاره ها

شاپرکی پرید و رفت...

و من دوباره می دوم

کنار ردّ پای تو ...

هر چه شتاب می کنم !

نمی رسم به پای تو...

به قله های معرفت

به آسمان رسیده ای!

شبیه سیب قصه ها

مرا ز شاخه چیده ای!

سبکتر از سکوت شب

دلت زلال آرزو ...

هزار دفعه گفته ام !

چه پشت سر ، چه روبه رو!

کنار پیچ حادثه ...

شبی که گنگ و مبهم است!

تو می رسی به کهکشان!

زمین برای تو کم است!

هزار ، شنبه دست تو

نمی رسد به دست من

دوشنبه های منتظر

که می دهد شکست ِ من

سه شنبه های بعد ِ تو

دلم ستاره می شود!

برای حسّ بودنت ...

بگو چه چاره می شود؟

شبی بیا ز من بگیر...

خطوط این ادامه را ...

تمام هفته یک طرف!

غم غروب جمعه را ...